قران کریم تعبیری را در سوره انبیاء آیه 105 از زبور نقل میکند که در زبور فعلی عینًا موجود است. قرآن کریم میفرماید: علاوه بر ذکر (تورات) در زبور نیز نوشتیم که بنـدگان صالـح من وارث زمین خواهنـد شد.
و اینک گوشه هایی از متن زبور:
در مزمور 27 آمـده است "ای خـدا، احکـام خود را به ملـک زاده عطا فرما تا آنکه قوم تو را به عـدالت و فقرای تو را به انصاف حکم نمایـد. به قوم کوه ها سلامت و کویرها عدالت برساند. فقیران تو راحکم نماید وظالم را بشکند. در روزهایش صدیقان شکوفه خواهند نمود. بلکه تمامی ملوک به اوکرنش خواهنـد نمود و تمامی امم او را بندگی خواهند کرد زیرا که قفیر را وقتی فریاد میکند و مسـکینی که نصرت کننده ندارد.خلاصی خواهدداد."
بطور یقین بوده اند در طول
تاریخ تشیع انسان های با سعادت و برجستگانی که زیارت سیمای مبارک حضرت در طول غیبت
ایشان نائل آمده اند و این قضیه به طور اجمالی و کلی مورد تایید همگان می باشد ولی
در مورد تک تک موارد مذکور در کتاب ملاقات با امام زمان یا کتاب های دیگر شاید نتوان
اظهار نظر قاطع و مشخصی کرد و بیشتر آنها تجربه های شخصی افراد است
پیشگفتار
مولف:
ملاقاتها
و سرگذشتهایی را که من در این کتاب نقل می کنم ، اگر چه بعضی از آنها را از کتب
دیگر گرفته ام ، ولی کوشش کرده ام که صحتش را مطمئن شوم و الا از نقل آن صرف نظر
کنم.
# از سری پست های کوتاه
در توقیعی از آن حضرت روایت است که : جاهلان شیعه و احمقهای آنان و کسانی که دینشان{مانند} بال پشه ای هست ما را اذیت کرده اند .
به گزارش مشرق، حجت‌الاسلام موسوی مطلق در صفحه مجازی خود با اشاره به خاطره‌ای از یکی از اساتیدش و دعایی که سیدحسن نصرالله توصیه کرده بود، دعایی با دست خط سیدحسن نصرالله منتشر کرده است که برخی از علما و عرفا در مواقع سختی‌ها به خواندن آن توصیه کرده‌اند. متن نوشته حجت الاسلام موسوی مطلق را در ادامه می‌خوانید
من نمیدانم آنهایی که میگویند: در زمان غیبت نمیتوان خدمت امام زمان(علیه السلام ) رسید، یا او را دید، چه دلیلی دارند؟
چرا باید کسی که در دنیا زنده است و در بدن مادی است و دارای گوشت و پوست و استخوان است و در میان مردم زندگی می کند، دیده نشود؟
آیا این همه از شیعیان و علما بزرگ و اولیا خدا ، که آن حضرت را دیده اند، همه دروغ گفته اند وهمه را باید تکذیب کرد؟
آیا آنهایی که میگویند: آن حضرت دیده نمیشود، می دانند که وقتی این ادعا بدون دلیل را شایع کردند، چه خدمتی به دشمنان آن حضرت نموده اند؟
آیا آنها میدانند، که اگر مردم مسلمان در دیدن آن حضرت به تردید افتادند، یکی از دلائل بسیار محکم و قاطع در اثبات وجود مقدس آن حضرت را از دست داده اند؟
بررسی اقدامات مهدوی امام حسن عسکری علیه السلام
امام حسن عسکری علیه السلام یازدهمین پیشوای شیعیان، و پدر بزرگوار حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، در سال 232 هجری (845 میلادی) چشم به جهان گشود، پدر بزرگوارش امام دهم حضرت هادی علیه السلام و مادرش، بانوی پارسا و شایسته «حدیث» یا «حدیثه»[1] و در برخی منابع نامش را «سوسن»[2] و «عسفان»[3] یاد کرده‌اند.
از مشهورترین القاب امام عسکری علیه السلام می‌توان به «الصّامت»، «الهادی»، «الرّفیق»، «الزّکی»، «النقی» و «الخالص» اشاره کرد.[4] «ابن الرضا» لقبی است که امام جواد علیه السلام و امام عسکری علیه السلام هر دو به آن شهرت یافته‌اند.[5]
امام عسکری علیه السلام قریب به 6 سال امامت مسلمین را عهده‌دار بودند و در طول این مدت نسبت به هدایت مردم و حفظ جان امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف زحمات زیادی را متحمل شدند.
وعده حیات به معین العلماء اصفهانی توسط امام زمان(عج)
اینجانب سید مصلح‌الدین مهدوی را عموزاده‌ای بود به نام سید عبدالوهاب معین العلماء اصفهانی، مدت چهل سال تقریباً از اصفهان خارج شده و در شهرهای ایران و عراق سکونت داشت. در اواخر عمر به اصفهان آمده و سکونت کرد و پس از دو ماه وفات یافت.
در هفته قبل از وفات خویش، برادر بزرگ خود مرحوم عالم جلیل، السید السند الحاج میرزا محمدحسن نحوی را به خانه‌ی خویش دعوت کرد، اینجانب را نیز دعوت نمود و در آنجا حکایت غریبی نقل کرد که خلاصه‌ی آن بدین قرار است
(روز نقل: جمعه 28 شعبان المعظم سال 1358 قمری).
مرحوم عموزاده گفت: در بیست سال قبل (یعنی حدود سال 1338) در رشت بودم، بسیار سخت مریض شدم که همه از حیات من مأیوس شدند.