امام زمان علیه السلام در کلمات امام سجاد علیه السلام

با قامت عصمت و حیا می­‌آید
با بانک مناجات و دعا می­‌آید
میلاد عبادت است یعنی سجاد
از سوی خدا به سوی ما می­‌آید[1]

علی بن الحسین ـ علیهما السلام­­ ـ؛ مشهورترین لقبش «زین العابدین» و «سجاد» است. در پنجم شعبان سال 38 هـ ق در مدینه منوره دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارش حسین بن علی ـ علیهما السلام ـ می­باشد. و مادرش به نامهای «شهر بانو»، «شاه زنان»، «شهر ناز»، «جهان بانویه» «خوله» و... خوانده شده است.[2] آن حضرت دوران کودکی را در مدینه سپری کرد. حدود دو سال از خلافت جدّش میرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ و ده سال دوران امامت عموی خویش امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ را شاهد بود. بعد از شهادت امام مجتبی ـ علیه السلام ـ ده سال دوران امامت پدر را درک نمود. بعد از قیام عاشورا در سال 61 هـ ق که امامت به او رسید، با زمامداران زیر معاصر بود: یزید بن معاویه (سال 61 - 64)، عبدالله بن زبیر (61 - 73)، معاویة بن یزید، مروان بن حکم (نه ماه از سال 65)، عبدالملک بن مروان (65 - 86) و ولید بن عبدالملک (86 - 96) و سرانجام در سال 94 یا 95 هجری به شهادت رسید.[3]

مهدى از دیدگاه امام کاظم علیهما السلام

«یا بنى انما هى محنة من الله، امتحن بها خلقه».

«پسر جان! غیبت قائم یک آزمون الهى است که به وسیله‌ى آن بندگانش را مى‌آزماید».

(موسى بن جعفر علیه السلام).(1)

پس از استقرار رژیم جنایت پیشه‌ى بنى عباس، آنان نیز از شیوه‌ى نکوهیده‌ى بنى امیه پیروى کرده، خفقان و اختناق را به حد اعلى رسانیدند و صداى حق طلبى را در گلوها خاموش کردند و با تمام قدرت تلاش نمودند که حضرت موسى بن جعفر علیه السلام را از دست شیعیان بگیرند تا دانشگاه امام جعفر صادق علیه السلام ادامه پیدا نکند.

از این رهگذر روایات واصله از امام موسى بن جعفر علیه السلام به وسعت و گستردگى پدر بزرگوارش نمى‌باشد، طبعاً در مورد حضرت بقیة الله ارواحنا فداه نیز روایات محدودى از آن حضرت رسیده است که به برخى از آنها اشاره مى‌کنیم:

حضرت مهدی در آیینه کلام امام علی (ع) از آغاز تا حکومت

زمین خالى از حجّت نمی‌ماند

در جهان بینى مکتب اهل‏بیت ‏علیهم السّلام انسان بدون امام معصوم، و زمین خالى از حجّت بحق الهى، نخواهد ماند؛ چرا که بدون امام معصوم هدایت و کمال صحیح و شایسته انسانى میسّر نخواهد شد. بعلاوه حفظ نظام هستى به برکت وجود حجت‏‌هاى خداوند است. در این باره روایات زیادى نقل شده است. جهت آشنایى بیشتر با این موضوع به ذکر دو حدیث از روایات حضرت على ‏علیه السلام اکتفا مى‌‏شود.

حجّت نهم و خبر از موعود آخرالزمان

حضرت امام محمدتقی بن علی بن موسی الرضا - علیهم السلام - نهمین پیشوای شیعیان، بنا بر قول مشهور در دهم رجب سال 195 قمری در مدینه چشم به جهان گشود. نام مادر آن حضرت «سبیکه نوبیه» (1) از خاندان «ماریه قبطیه» - جاریه‌ رسول اکرم صلی الله علیه و آله – (2) و از زنان با فضیلت روزگار است. رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره او فرمودند:

«بابی ابن خیرة الاماء(3) الطیبة الفم، المنتجبة الرحم (4)؛ پدرم فدای پسر بهترین کنیزان که دهانی پاک و رحمی نجیب دارد» .

بشارت و مژده امام باقر(ع) به منتظران مهدی(عج)

امام محمد باقر(علیه‌السلام) در زمان حکومت مروانیان به جهت ضعف و ناتوانی حکومت، فرصت ویژه و فوق‌العاده‌ای برای بسط و نشر تعالیم و احکام اسلامی پیدا کرد و حوزه علمیه بزرگی در مدینه تشکیل داد. مساله مهدویت، آن‌چنان از اهمیت بالایی برخوردار بود که امام باقر(علیه‌السلام) در دفعات متعدد و در فرصت‌های مناسب، از غیبت مهدی موعود(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و نشانه‌های عصر ظهور، سخن گفته و علائم دوران آخرالزمان و ظهور حضرت قائم(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و ویژگی‌های دولت کریمه و خصوصیات منتظران حقیقی‌شان را بیان نموده‌اند.

محاکمه غاصب حق حضرت زهرا(س) با ظهور امام زمان(عج)؛

چگونه امام زمان علیه السلام از ظالمین در حق حضرت زهرا و سیدالشهدا انتقام می‌گیرند؟

چگونه امام زمان(عج) بعد از ظهور، از (آنانی که به) مادرش حضرت زهرا(س) سیلی زده‌اند و خون جد بزرگوارش حضرت امام حسین(ع) (را ریخته‌اند) انتقام می‌گیرند؟ مگر نه این است که آنها سال هاست که در عالم قبر عذاب می‌شوند؟ آیا آنها زنده می‌گردند؟
جهت یافتن پاسخ مورد نظر، بررسی چند نکته ضروری است:

الف) چه کسانی به دنیا باز می‌گردند؟

پیشگویی حضرت فاطمه(س) درباره حوادث آخرالزمان

امام دوازدهم شیعیان، در شرایطی به امامت رسید که سال‌های زیادی از رحلت پیامبر(صلی الله علیه و آله) می‌گذشت و پس از انحرافی که در امر جانشینی پیامبر(صلی الله علیه و آله)، بلافاصله پس از رحلت ایشان، صورت گرفته بود، یازده امام پیشین همواره برای اجرای رسالت پیشوایی خویش در جامعه اسلامی‌ با شرایط سخت و پیچیده‌ای مواجه بودند. به عبارت دیگر جامعه در عصر امامان پیشین، درک و دریافت شایسته‌ای از جایگاه والای معصومان(علیهم السلام) نداشت.

حرم حضرت زینب(س)، پایگاه آغاز مقدمه سازی ظهور امام زمان(عج)

حجت الاسلام پناهیان:

ما از اول می‌دانستیم نمی‌توانیم عظمت مقام حضرت زینب(س) را درک کنیم.

ما می‌دانستیم زینب کبری ـ سلام الله علیهاـ رکن اصلی حماسه عاشورا هستند؛

اما نمی‌دانستیم حرمش محل تربیت سربازان مقدمه‌ساز ظهور می‌شود و مظلومیت خانه‌اش، بیدارکنندۀ میلیون‌ها مؤمن و زمینه‌ساز فرج خواهد شد.

همان‌طور که حضرت زینب(س) نگذاشت حماسۀ حسینی پایان یابد و موجب استمرار آن در بستر تاریخ شد، آغازگر حماسه ظهور هم شده است.

ان‌شاءالله.

در نزدیکی نجف اشرف، در محل تلاقی دو رودخانۀ فرات و دجله، آبادی‌ای است به نام «مصیب»، که مردی شیعه برای زیارت 

مولای متقیان امیرالمؤمنین علیه‌السلام از آنجا عبور می‌کرد. مردی که در سر راه مرد شیعه خانه داشت، چون می‌دانست او همواره به زیارت حضرت علی علیه‌السلام می‌رود، او را مسخره می‌کرد. حتی یک‌بار به امیرالمؤمنین علیه السلام جسارت کرد و همچنین گفت: به او (امام علی ع) بگو من را از بین ببرد، وگرنه در بازگشت، تو را خواهم کشت! مرد شیعه خیلی ناراحت شد. چون به زیارت مشرف شد، بسیار بی‌تابی کرد و عرض کرد: شما که می‌دانی این مخالف چه می‌کند؛ چرا پاسخش را نمی‌دهید؟! آن شب آن حضرت را در خواب دید و به ایشان شکایت کرد. حضرت امیرعلیه السلام  فرمودند: او بر ما حقی دارد که نمی‌توانیم در دنیا او را کیفر دهیم.

# از سری پست های کوتاه

محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف بن قصیّ بن کلاب بن مره بن کعب بن لوی بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر بن خزیمه بن مدرکه بن طابخه بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان ابن ادّ بن ادد بن الیسع بن الهمیسع بن سلامان بن نبت بن حمل بن قیدار بن اسماعیل بن ابراهیم بن تارخ بن ناخور بن سروغ بن هود بن ارفخشذ بن متوشلح بن سام بن نوح بن لمک بن ادریس بن مهلائیل بن زبارز بن قینان بن انوش بن شیث بن آدم علیهم السلام