حضرت آیت الله محمد تقی بهجت (ره):

مهم تر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، دعا برای بقای ایمان، ثبات قدم در عقیده و انکار نکردن حضرت تا ظهور او است.[1]

به افرادی که پیش از ظهور در دین و ایمان باقی می مانند و ثابت قدم هستند، عنایات و الطاف خاصی می شود. [2]

تا رابطه ما با ولی امر، امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) قوی نشود، کار ما درست نخواهد شد و قوّت رابطه ما با ولی امر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم در اصلاح نفس است.[3]

صاحب کتاب مکیال المکارم به نقل از آقا میرزا محمدباقر اصفهانی نقل کرده است که شبی از شبها در خواب -یا بین خواب و بیداری- مولایم حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) را دیدم که نزدیک به این تغبیر، فرمودند:

"بر منبرها به مردم بگویید و به آنها امر کنید که توبه کنند و برای فرج و تعجیل ظهور حضرت حجت (عج) دعا نمایند، و این دعا مثل نماز میّت نیست که واجب کفائی باشد و به انجام دادن آن از سوی بعضی از مکلّفین از سایرین ساقط گردد، بلکه مانند نمازهای یومیه است که بر تمام مکلّفین واجب است آن را انجام دهند!"

درباره آیت الله بهاءالدینی نوشته‌اند که ایشان در قنوت نمازهایشان، دعاهای مرسوم را می‌خواندند، تا این که نوع دعا، کلمات و عبارات ایشان تغییر کرد و هرگاه دست‌های خود را مقابل صورت می‌گرفتند، برای حضرت مهدی (علیه السلام) این گونه دعا می‌کردند: «اللهم کن لولیک ......».

در فرصت مناسبی علت تغییر دعا را از ایشان پرسیدند. معظم له در یک جمله کوتاه فرمودند: «حضرت پیغام دادند که در قنوت به من دعا کنید».[1]