السلام علیک یا زینب الکبری(س)
هنگامهای که به این شب و روزی میاندیشم که زمین و آسمان چشم انتظار مقدمی نیکو سرشت است که عظمت و صلابت کوه در برابر صبر و جلالت شأنش زانو میزند، در خود گم میشوم، این چه سرّیست که درخت همیشه سبز امامت و ولایت وامدار چنین مولودی میگردد؟!
آری اکنون قرنها از خلقت اُم المصائب میگذرد اما همچنان زمین چنین بانویی به خود ندیده است هموکه عارفهایست که از آبشخور معرفت، دریایی از عرفان را با شور و شعوری بیهمتا از خود به یادگار نهاد.