اهمیت زمان در قرآن + دانلود کلیپ‌های مدیریت زمان از استاد رائفی‌پور
آیا ما برای اینکه تذکرات خداوند را بپذیریم، به قسم خوردن ایشان نیازمندیم؟ قطعا هیچ مسلمانی نعوذ بالله فکر نمی کند که خدا دروغ می‌گوید و ایشان باید قسم بخورند تا ما باور کنیم. همه می‌دانند که خداوند ما را به راه راست هدایت می‌کنند و اگر کسی به دستوراتش عمل نمی‌کند، ضعف از ایمان خود اوست. پس چه دلیلی دارد که حق تعالی در برخی از آیات قرآن قسم می‌خورند؟ آنچه که بدان قسم خورده می‌شود باید از اهمیت بسیار زیادی برخوردار باشد.
خداوند در سوره‌ی عصر به زمان قسم می‌خورند « قسم به زمان ». معمولا پس از قسم خوردن به نکته‌ی مهمی اشاره می‌شود: « بدرستیکه انسان در ضرر و زیان است ». کلمه‌ی خسر در زبان عربی به ضرر و زیانی گفته می‌شود که قابل بازگشت و جبران نیست! شگفتا که ما لحظه به لحظه‌ی زمان را از دست می‌دهیم، لحظاتی که قابل بازگشت نیستند. بهتر است بگوییم که عمر ما به سرعت می‌گذرد و در چشم بر هم زدنی مرگ ما را در آغوش خواهد گرفت و آنگاه است که به درگاه خداوند التماس خواهیم کرد تا کمی بیشتر زنده بمانیم، بلکه بتوانیم اعمالمان را اصلاح کنیم اما بازگشتی در کار نیست ...این یک نمونه از خسران است.
الانعام / آیات 27 و 28
وَ لَوْ تَری إِذْ وُقِفُوا عَلَی اَلنّارِ فَقالُوا یا لَیْتَنا نُرَدُّ وَ لا نُکَذِّبَ بِآیاتِ رَبِّنا وَ نَکُونَ مِنَ اَلْمُؤْمِنِینَ «27»
و اگر آنان را، آن هنگام که بر لبه ی آتش (دوزخ) نگه داشته شده‌اند ببینی، پس می‌گویند: ای کاش! (بار دیگر به دنیا) بازگردانده شویم و آیات پروردگارمان را تکذیب نکنیم و از مؤمنان (واقعی) باشیم.
بَلْ بَدا لَهُمْ ما کانُوا یُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ «28»
(چنین نیست، ) بلکه آنچه (از کفر و نفاق) قبلاً (در دنیا) پنهان می‌کردند، (در آن روز) برایشان آشکار شده و اگر آنان (طبق خواسته و آرزویشان) به دنیا بازگردانده شوند، بی‌گمان باز هم به آنچه از آن نهی شده‌اند باز می‌گردند و آنان قطعاً دروغگویانند.
رُوِیَ عَنْ رَسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) قال:
«إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ لَمْ تَزَلْ قَدَمَا عَبْدٍ حَتَّى یُسْأَلَ عَنْ أَرْبَعٍ: عَنْ عُمُرِهِ فِیمَ أَفْنَاهُ وَ عَنْ شَبَابِهِ فِیمَ أَبْلَاهُ وَ عَمَّا اکْتَسَبَهُ مِنْ أَیْنَ اکْتَسَبَهُ وَ فِیمَ أَنْفَقَهُ وَ عَنْ حُبِّنَا أَهْلَ الْبَیْتِ».[1]
روایت از پیغمبر اکرم منقول است که حضرت فرمودند: هرگاه روز قیامت بیاید، بنده قدم از قدم بر ندارد، مگر اینکه از او درباره چهار چیز پرسیده مى شود:
1- از عمرش که در چه راه نابود کرده است
2- از جوانیش که در چه راه فرسوده است
3- از کسبش که از کجا بدست آورده و در چه راهى مصرف کرده است
4- و از دوستى ما اهل بیت.
چرا اکنون که فرصت جبران گذشته‌ها را داریم دست به کار نشویم و زمان (زندگی) را مدیریت نکنیم. قرآن راه اینکه از خاسرین نباشیم را نشان داده است:
إِلاَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ .
مگر آنان که ایمان آورده و کارهای نیک انجام داده و یکدیگر را به حق و استقامت سفارش می‌کنند.
تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چرا حضرت مهدی (عج) را با عناوینی همچون صاحب الزمان، امام عصر، امام زمان، ولی عصر و ... می‌خوانیم؟
برای ظهورش در زمان سردرگم هستیم و منتظریم تا زمان موعود فرا رسد! چه ارتباط عجیبی بین مطالبی که گفته شد برقرار است؟ به این موضوع خوب فکر کنید.
چه خسران و زیانی بالاتر از اینکه ایام بگذرد و منجی بشریت ظهور نکرده باشد؟ چه خسرانی بالاتر از اینکه روزها سپری شوند و ما باز هم بی امام و بی پدر باشیم. مگر نه اینکه حضرت ولی عصر(عج) پدر امتشان هستند...
برای آشنایی با مدیریت زمان کلیپ هایی از استاد رائفی‌پور در همین باب را معرفی می‌کنیم:
دانلود قسمت اول (27 مگابایت)
دانلود قسمت دوم (20 مگابایت)
دانلود قسمت سوم (25 مگابایت)
دانلود قسمت چهارم (27 مگابایت)
دانلود قسمت پنجم (27 مگابایت)
پی نوشت :
1 - بحارالانوار، جلد74، صفحه 162
