آقای من با کوله باری از عدالت خواهد آمد
او با نسیمی از نماهنگ سخاوت خواهد آمد
آقای من در صبحگاهی پر ز شبنم
با قامتی رعنا و با تیغ شجاعت خواهد آمد
آقای من با کوله باری از عدالت خواهد آمد
او با نسیمی از نماهنگ سخاوت خواهد آمد
آقای من در صبحگاهی پر ز شبنم
با قامتی رعنا و با تیغ شجاعت خواهد آمد
و تو ای گمشدهی تاریخ!
ای منجی انسان!
ای آخرین امید!...
بنگر، ابلیس را که چگونه نعرههای مستانه سر میدهد.
قارونها را که چگونه اموال مردمان را به یغما برده و خون محرومان و مستضعفان جهان را در شیشه کردهاند.
سامریها را که در غیاب تو مردم را به گوساله پرستی فرا میخوانند.
این روزها که زمزمهی یار میکنم
خیلی هوای دیدن دلدار میکنم
در ماه مغفرت نشد آقا ببینمت
بر بیلیاقتی خود اقرار میکنم
آقا بیا که بی تو پریشان شدن بس است
از دوری تو پاره گریبان شدن بس است
کنعان دل، بدون تو شادی پذیر نیست
یوسف! ظهور کن که پریشان شدن بس است
شعر امام زمانی ویژه ماه مبارک رمضان؛
باید دری برای مناجات وا شود
تا درد بیدوای گناهم دوا شود
باید کسی که نزد خدا دارد آبرو
وقت سحر به یاد دلم در دعا شود
تاکی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه؟
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه