مقام یاری حضرت ولی عصر (عج)
⭕️ بازگشتِ مردگان
🔹 یکی از حوادث مهم در هنگام ظهور، موضوع رجعت است که یکی از عقاید مسلّم شیعه میباشد.
🔸 امام صادق میفرمایند:
«از ما نیست کسی که به رجعت ما ایمان نداشته باشد.»
(بحارالانوار، ج٥٣، ص ٩٢)
🔹 رجعت در لغت به معنای بازگشت است و در فرهنگ دینی، عبارت است از بازگشت امامان معصوم و گروهی از مؤمنان خالص و کفار و منافقان به دنیا. در ادبیات دینی برای مفهوم رجعت، از واژههایی مانند «کَرَة» و «اوبة» نیز استفاده شده است.
🔆 در آیات و روایات فراوانی به موضوع رجعت اشاره شده است که قصد داریم در این سری از پیامها، به بررسی آنها بپردازیم.
#رجعت ١
منبع:masaf.Ir
مهدویت در اندیشه صادق آل محمد (ص)
چکیده
اعتقاد به ظهور منجى ـکه در هندسه معرفتى مسلمانان از آن به «مهدى» یاد مىشودـ از باورهاى مشترک میان ادیان آسمانى است. پیشوایان حقیقى دین مبین اسلام از زمان صدر اسلام به تبیین مسئله مهدویت پرداخته و بدین ترتیب، کمک شایانى به شیعیان در دوران غیبت امام عصر علیه السلام کردهاند.
این نوشتار بر آن است تا مسئله مهدویت را با روش نقلى و تا تمرکز بر سخنان امام صادق علیه السلام واکاوى کرده، در اختیار شیعیان و رهروان مکتب تشیع قرار دهد. بر اساس مهمترین یافتههاى این تحقیق، دوران امام صادق علیه السلام به دلیل ویژگىهاى خاص تاریخى مجال بیشترى براى تبیین این مسئله فراهم نموده است، تا آنجا که جزئىترین مسائل مربوط به مهدویت در این دوران بیان شده، وظایف منتظران در عصر غیبت، حوادث آخرالزمان، اتفاقات قیام تا استقرار حکومت و... نیز از تبیین آن حضرت دور نمانده است.
دریافت فایل PDF:
ویژگی منتظران و یاران امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در کلام امام صادق (علیه السلام)
سالروز ولادت امام صادق(ع) بهانهای است تا مروری به مقوله انتظار و ظهور و ویژگیهای یاران امام زمان(عج) داشته باشیم و ببینیم رئیس مذهبمان در اینباره چه فرمایشات و سفارشاتی بیان فرمودهاند:
حضرت امام صادق(ع) در روایتی ویژگیها و برنامههای کسانی را که میخواهند از یاران امام زمان(عج) باشند، بیان کردهاند. «من سرّه ان یکون من اصحاب القائم فلینتظر و لیعمل بالورع و محاسن الاخلاق؛ هر کس خوشحال میشود و دوست دارد که درشمارِ یاران حضرت مهدی(عج) باشد، باید سه ویژگی داشته باشد: منتظر بودن، با ورع بودن، اخلاق کریمانه و بزرگوارانه داشتن».
در سوگ پیشوای مذهب جعفری؛
صادق آلرسول(ص) به یوسف زهرا(س): غیبت تو بیتابم کرده است
بار دیگر بغض غریبی گلوی عالم تشیع را میفشارد، ملائک در پس کوچههای مدینه در تشیع پیکر مردی شرکت میکنند که محضرِ مبارکش، منبع فیض آسمانی بود و او اینک در محضر خداوند خویش شربت شهادت را نوشیده و در جوار جدش بزرگوارش قرار گرفته، او از دست حکومت عباسی آسوده خاطر شده است، دیگر صادق آل الله نیست تا سجاده را از زیر پایش برکشند و او را با سر و پای برهنه به دربارِ جور برند، هر چند که بقیع، بقعهای خاموش و تاریک است و آشنایی غریب با مزار بیچراغ را در خود جای داده است، اما با این حال خود مرثیهای است بر غم غربت خویش.
غیبت و انتظار از نگاه امام صادق(ع)
مهدویت یکی از مهمترین و اصیلترین موضوعات اسلامی است که از بدو ظهور اسلام مورد توجه ویژه قرار گرفته است. با مرور مصادر حدیثی اسلام و منابع مکتوب شیعه در مییابیم که پیشوایان معصوم علیهم السلام پیوسته کوشیدهاند تا ابعاد گوناگون این جریان را بیان نمایند به همین خاطر در میان موضوعات اسلامی به کمتر موضوعی به اندازه مهدویت پرداخته شده است؛ به طوری که بیش از 1940 روایت بدون تکرار در موضوع مهدویت وارد شده است.(1)
سخنرانی تکان دهنده مرحوم خبازیان در مورد امام عصر (عج)
سدیر صیرفی می گوید: به خدمت مولایمان امام صادق علیه السلام رفتیم و امام را در حال گریه و ناله دیدیم . او آنگاه حالت امام را این گونه تشریح میکند:
«هو یبکی بکاء الوالد الثکلی ذات الکبد الحرسی قد نال الحزن من وجنتیه وشاع التغییر فی عارضیه واملاء الدموع محجریه وهو یقول سیدی غیبتک نفت رقادی وضیقت علی مهادی وابتزت منی راحة فؤادی، سیدی غیبتک اوصلت مصابی بفجائع الابد ;
او همچون مادر فرزند از دست داده، میگریست، اندوه از گونههای مبارکش پیدا بود و رنگ چهره اش تغییر کرده بود. اشکهای او لباسش را خیس کرده بود و در این حالت میگفت:
مولای من! غیبت تو، خواب را از چشمانم ربوده و زمین را بر من تنگ نموده و آسایش دلم را از من گرفته است. مولای من! غیبت تو، بلا و مصیبت مرا به فاجعههای ابدی پیوند داده است.»
کلیپ ذیل حاوی سخنرانی تأمل بر انگیز استاد مرحوم خبازیان در مورد این مناجات است:
دریافت فایل تصویری:
ندبه امام صادق(ع) برای فرزندش حضرت مهدی(عج)
حضرت امام جعفر صادق (ع) گاه مشتاقانه از زمان ظهور آخرین حجّت خدا صحبت میکند و به حال کسانی که آن زمان را درک میکنند، رشک میبرد و میفرماید:
طوبی لمن أدرک ذلک الزّمان.
خوشا به حال کسی که آن زمان را دریابد.
گاه نیز عاشقانه آرزوی درک زمان آن حضرت را میکند و میفرماید:
و لو أدرکته لخدمته أیّام حیاتی.
اگر زمان [ظهور] او را درک میکردم همة عمرم را در خدمتش میگذراندم.
و گاه با مشاهدة شرایط غیبت آن حضرت از خود بی خود شده و سیل اشک از دیدگان جاری میسازد:
«سُدَیر صیرفی» میگوید:
به همراه «مفضّل»، «ابوبصیر» و «ابان» خدمت امام صادق(ع) رسیدیم
و دیدیم که آن حضرت بر روی خاکها نشسته جامهای خیبری، بییقه و آستین کوتاه بر تن کرده
و همانند مادر فرزند مرده در حال گریه و زاری است.
سراسر وجود او را حزن و اندوه فرا گرفته بود؛
آثار غم و اندوه در صورتش ظاهر گشته بود؛ رنگ چهرة او به کلّی دگرگون شده بود،
سیل اشک از دل پر خون و قلب پر التهاب او برخاسته بود و بر گونههایش فرو میریخت
و در این حال این گونه زمزمه میکرد: