آیا سزاوار هست روزها بگذره و ما یادی از امام زمان نکنیم...؟
گاهی موقع‌ها من و شما،
از اخباری که می‌شنویم یا می‌بینیم
مثلاً فرض کنید بلاها و مصیبت‌ها و مظلومیت‌هایی که مردم غزه کشیدن
مظلومیتی که این اطفال معصومی که گاهی موقع‌ها می‌دیدید روی دست پدران یا مادرانشان لت و پار شده و دست و پاش رها شده، دهن پر از خاک که زیر آوار رفته،
اون انسانی که عاطفی باشه، گاهی موقع‌ها شب شاید خوابشم به سختی ببره...!
حالا ببینید من و شما یکی دو تا خبر را شنیدیم یا دیدیم، اینجوری غصه‌دار شدیم،
امام زمان اون دل رئوف و مهربان که از او رئوف‌تر و مهربان‌تر نیست،
در طول تاریخ از همه‌ی اینها اطلاع داره،
نه یک سال دو سال، قرن‌ها داره می‌گذره...
اشراف داره
و اون هم اون دل رئوف،اون دل مهربان
چقدر آزرده میشه وقتی این ظلم‌ها را می‌شنوه می‌بینه!
اما در عین حال دستش بسته است..
فعلا زمان ظهورش نیست...
باید بکشه و تحمل بکنه...
این یکی از بلاهای امام زمانه!
اون وقت سزاوار هست صبح ما شب میشه، شبمون صبح میشه اصلاً یاد بلاهای او نباشیم؟!
و ما هم گردی از غم رو دلمون ننشینه؟
