امام مهدی عجل الله تعالی فرجه در کلام امام جواد علیه السلام
یکی از شیوه‌های مبارزاتی حضرات معصومین علیهم السلام بصیرت‌دهی و دانش افزایی شیعیانشان در برابر هجمه‌های اعتقادی و شبهاتی بود که بر مذهب مقدس وارد می‌شد.
مناظره‌های حضرت امام جواد علیه السلام در این موضوعات معروف و مشهور است به طوری که مأمون عباسی نیز به خاطر تسلط مطلق حضرت در مناظرات ارادت و محبت ویژه‌ای به ایشان داشت.
و البته این ارادت‌ها و محبت‌های دشمن در همه دورانها و اعصار تا زمانی است که وجود شما خطری برای آنان محسوب نشده و با منافع آنان در تضاد نباشد. در غیر این صورت همه گزینه‌ها روی میز می‌رود. در همان سنین جوانی وجود نازنین امام جواد علیه السلام برای دشمنان غیر قابل تحمل شد و در نتیجه حضرت را با زهر مسموم نمودند.
یکی از معارفی که حضرات معصومین علیهم السلام از رسول اعظم صلی الله علیه و اله گرفته تا امام حسن عسکری علیه السلام بر نشر آن اصرار داشته‌اند و به هر بهانه‌ای بدان پرداخته‌اند مباحث مهدویت و بشارت به اصل وجود و ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و مسأله غیبت آن بزرگوار است.
در این نوشتار بر آنیم تا نگاهی کوتاه به یکی از کلمات نورانی حضرت جوادالائمه علیه السلام درباره حضرت مهدی علیه السلام داشته باشیم.
حضرت می‌فرمایند:
"إِنَّ الْإِمَامَ بَعْدِی ابْنِی عَلِیٌّ أَمْرُهُ أَمْرِی وَ قَوْلُهُ قَوْلِی وَ طَاعَتُهُ طَاعَتِی وَ الْإِمَامُ بَعْدَهُ ابْنُهُ الْحَسَنُ أَمْرُهُ أَمْرُ أَبِیهِ وَ قَوْلُهُ قَوْلُ أَبِیهِ وَ طَاعَتُهُ طَاعَةُ أَبِیهِ ثُمَّ سَکَتَ فَقُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَمَنِ الْإِمَامُ بَعْدَ الْحَسَنِ فَبَکَى ع بُکَاءً شَدِیداً ثُمَّ قَالَ إِنَّ مِنْ بَعْدِ الْحَسَنِ ابْنَهُ الْقَائِمَ بِالْحَقِّ الْمُنْتَظَرَ فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لِمَ سُمِّیَ الْقَائِمَ قَالَ لِأَنَّهُ یَقُومُ بَعْدَ مَوْتِ ذِکْرِهِ وَ ارْتِدَادِ أَکْثَرِ الْقَائِلِینَ بِإِمَامَتِهِ فَقُلْتُ لَهُ وَ لِمَ سُمِّیَ الْمُنْتَظَرَ قَالَ لِأَنَّ لَهُ غَیْبَةً یَکْثُرُ أَیَّامُهَا وَ یَطُولُ أَمَدُهَا فَیَنْتَظِرُ خُرُوجَهُ الْمُخْلِصُونَ وَ یُنْکِرُهُ الْمُرْتَابُونَ وَ یَسْتَهْزِئُ بِذِکْرِهِ الْجَاحِدُونَ وَ یَکْذِبُ فِیهَا الْوَقَّاتُونَ وَ یَهْلِکُ فِیهَا الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ یَنْجُو فِیهَا الْمُسْلِمُونَ."
امام پس از من فرزندم علىّ است، دستور او دستور من و سخن او سخن من و طاعت او طاعت من است و امام پس از او فرزندش حسن است، دستور او دستور پدرش و سخن او سخن پدرش و طاعت او طاعت پدرش باشد، سپس سکوت کرد.
گفتم: اى فرزند رسول خدا! امام پس از حسن کیست؟
او به شدّت گریست و سپس فرمود:
پس از حسن فرزندش قائم به حقّ امام منتظر است،
گفتم: اى فرزند رسول خدا! چرا او را قائم مىگویند؟
فرمود: زیرا او پس از آنکه یادش از بین برود و اکثر معتقدین به امامتش مرتدّ شوند قیام مىکند،
گفتم: چرا او را منتظَر مىگویند؟
فرمود: زیرا ایّام غیبتش زیاد شود و مدّتش طولانى گردد و مخلصان در انتظار قیامش باشند و شکّاکان انکارش کنند، و منکران یادش را استهزا کنند، و تعیینکنندگان وقت ظهورش دروغ گویند، و شتابکنندگان در غیبت هلاک شوند، و تسلیمشوندگان در آن نجات یابند.
نکات قابل توجه:
1. مسأله مهدویت مبحث بسیار ریشه‌داری است. علاوه بر مبحث منجی‌گرایی همه ادیان و حتی اشاره به وجود امام عصر در برخی از کتب آسمانی، در حیطه درون دینی و درون مذهبی همه معصومین بدان پرداخته‌اند.
2. نام مقدس حضرات ائمه علیهم السلام از زمان خود رسول الله صلی الله علیه و آله برای امت ذکر شده بود.
3. اطاعت از یک امام بدون دیگری ممکن نیست.
4. وظیفه ما مواظبت از غفلتی است که در دوران غیبت برای بسیاری از دوستان اهل بیت پدید می‌آید.
5. غیبت حضرت طولانی است. پس عجله و تعیین وقت ظهور ممنوع است. ولی انسانهای مخلص در کنار آمادگی برای ظهور، تسلیم محض امر خدایند و همواره برای فرج دعا می‌کنند. لذا اینها کسانی هستند که نجات خواهند یافت.
6. بالا بردن معرفت نسبت به حضرت ولی عصر ارواحنا فداه و ارتباط روحی، عاطفی و معنوی با وجود نازنینش قلعه مستحکم در برابر شبهات، تردیدها و دشمنی دشمنانش می‌باشد.
منبع: کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص: 378
حسین حیدریان اردکانی
