فکر اینکه تو بیای و من نباشم

خواب و از چشای عاشقم می‌گیره

تازه باورم شده تموم دنیا

پیش آرزوی من خیلی حقیره

یاد لحظه‌ی رسیدنت می‌افتم

خنده‌ی تلخی روی لبام می‌شینه

حاضرم دار و ندارمو ببخشم

تا که چشمام روی ماهتو ببینه

تو همون ستاره پوشی که هنوز

جمعه‌هامو گریه بارون می‌کنه

نگو شاید به نگاهت نرسم

حتی فکرش منو داغون می‌کنه

توی برزخ زمونه گم شدم

رد پاتو از ترانه‌هام نگیر

اسمتو شنیدنم برام بسه

غم شیرینتو از صدام نگیر

ناجی فاصله‌ها جهان من

بی‌پناهه اگه راستشو بخوای

مثل قلبای تموم عاشقا

جاده خسته است چشم به راهه که بیای

تو همون ستاره پوشی که هنوز

جمعه‌هامو گریه بارون می‌کنه

نگو شاید به نگاهت نرسم

حتی فکرش منو داغون می‌کنه