گریه امام زمان(عج) بر مصیبت اسیری حضرت زینب(س)

حاج ملا سلطانعلی، که از جمله عابدان و زاهدان بود، می‌گوید:

«در خواب به محضر مبارک امام زمان(عج) مشرف شدم، عرض کردم: مولای من! آنچه در زیارت ناحیه مقدسه ذکر شده است که «فَلاََ نْدُبَنَّک َ صَباحاً وَ مَسآءً ، وَ لاََبْکِیَنَّ لَک َ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماًء» صحیح است؟ فرمود: آری!

گفتم: آن مصیبتی که در سوگ آن، به جای اشک خون گریه می‌کنید، کدام است؟ آن مصیبت علی‌اکبر است؟ فرمود: نه! اگر علی‌اکبر زنده بود، او هم در این مصیبت، خون گریه می‌کرد!

گفتم: آیا مقصود مصیبت حضرت عباس(ع) است؟ فرمود: نه! بلکه آن حضرت عباس هم در حیات بود، او نیز در این مصیبت خون گریه می‌کرد!

عرض کردم: آیا مصیبت حضرت سیدالشهداء (ع) است؟ فرمود: نه! اگر حضرت سید الشهداء (ع) هم بود، در این مصیبت خون گریه می‌کرد!

پرسیدم: پس این کدام مصیبت است؟

فرمود: مصیبت اسیر عمه‌ام زینب (س) است.»[1] .

[1] شیفتگان حضرت مهدی(عج) ج 2 ص ‍ 145.

منبع : دویست داستان از فضایل، مصایب و کرامات حضرت زینب ؛ عباس عزیزی

حضرت ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف فرمودند:

به شیعیانم بگویید خدا را به حق عمه‌ام زینب قسم دهند که فرجم را برساند.

(شیفتگان حضرت مهدی ج1 ص251)

معبودا به حق مضطره‌ی کربلا زینب کربری(س) با اذن فرج ولیت، به اضطرار امام زمان(عج) خاتمه عنایت فرما.