به شوق دیدار امام، مسافر بغداد شده بود.
به هر زحمتی بود، خودش را رساند.
امام، تازه از نماز عصر فارغ شده بود.
نشسته بر سجاده، رو به قبله، دست‌هایش سمت آسمان.
مناجات امام را می‌شنید:
«خدایا!... در فرج منتقم شتاب کن!
و آنچه را به او وعده داده‌ای، به انجام رسان!»