مؤلفه‌های مشترک در دو قیام حق‌طلبانه

الف. پیام‌ها و اهداف قیام حسینی

1. بایستگی قیام حق‌طلبانه علیه باطل‌گرایی

امام حسین (علیه‌السلام)، در تشریح شرایط زمانة خویش که ایشان را ملزم به قیام مسلحانه می‌کرد، فرموده است: «آیا نمی‌بینید که به حق، عمل نمی‌گردد و از باطل، روی‌گردانی نمی‌شود؟»54ایشان، در حقیقت به این موضوع اشاره دارند که چون جامعه دچار چنین وضعیتی شده است، برای اصلاح آن، قیام کرده اند و در این سیر اگر کسی از ایشان حمایت کند، حق را یاری کرده است: «فمن قبلنی بقبول الحق فالله اولی بالحق...»؛ «هر کس این را نپذیرد که حق است، راه خدا را پذیرفته است...».

امام حسین(ع) و یارانش، مهدی(عج) و منتظرانش

● اهمیت دادن به نماز

*  امام حسین‏ (ع)  و یارانش

امام حسین‏ (ع)  و یارانش سرگرم نبرد بودند که ابوثمامه، «عمرو بن عبدالله صائدی» خطاب به آن حضرت فرمود: وقت نماز ظهر است، گرچه من دست از تو نمی‏کشم تا کشته شوم، امّا دوست دارم دورکعت نماز با تو بخوانم. امام سربرداشت و در حق او اینگونه دعا کرد.

قال الامام الحسین‏ (ع)  : ذَکَّرْتَ الصَّلاةَ، جَعَلَکَ اللهُ مِنَ الْمُصَلِّینَ الذَّاکِرینَ! نَعَمْ، هذا أَوَّلُ وَقْتِها
آنگاه به یاران فرمود: سَلُوهُمْ أَنْ یَکُفُّوا عَنَّا حَتَّی نُصَلّی.[۱]
کوفیان مخالفت کردند. حضرت اباعبدالله‏ (ع)   خود اذان گفت، وقتی اذان تمام شد خطاب به عمر سعد فرمود: یابْنَ سَعْدٍ اَنَسیتَ شَرایِعَ الْاِسْلامِ، اَلاتَقِفُ عَنِ الْحَرْبِ حَتَّی نُصَلّی وتُصَلُّونَ وَنَعُودَ إلی الْحَرْبِ.
عمر سعد جواب نداد. امام‏ (ع)   فرمود، شیطان بر او چیره شد.آنگاه به زهیر بن قین و سعید بن عبدالله فرمود: تَقَدَمَّا اَمامی حَتَّی اُصَلِّیَ الظُّهْرَ

به مناسبت سالروز صدور توقیع امام زمان به شیخ مفید؛

متن توقیع امام زمان(عج) به شیخ مفید(ره)

در تاریخ پنجشنبه بیست و سوم ذی‌الحجه سال 412 هجری قمری، فرمان دیگری از پیشگاه مقدس اباصالح‌المهدی(عج) به افتخار شیخ مفید صادر شد، برخی بر این باورند که در طول 30 سال، 30 توقیع و نامه شریف از ناحیه مقدس حضرت ولی‌عصر(عج) برای شیخ مفید صادر شده که در عنوان بسیاری از آن‌ها این جمله نورانی دیده می‌شود: «برادر گرامی و استوار: شیخ مفید...»

اما به راستی شیخ مفید چه ویژگی‌ داشت که این گونه مورد محبّت امام زمان خویش قرار می‌گیرد، در ادامه نگاهی اجمالی به زندگانی کسی می‌اندازیم که حضرت مهدی(عج) او را برادر خویش می‌داند:

عید فطر و اهمیت دعا برای امام عصر(عج) 

بعد از گذشتن 29 یا 30 شب و روز با برکت از ماه مبارک، بر سالکین الی الله لازم است که در روز عید به معصوم پناه ببرند و به او توسل کنند و از یاد نبرند که این روز، روز به بار نشستن اعمال و عبادات یک ماهه آنان است؛ در این روز آشکار می‌شود که آیا اعمال و عباداتشان مورد قبول درگاه حق قرار گرفته یا نه؟ آیا با پشت سر گذاشتن یک ماه پربرکت به خدا نزدیک شده‌اند یا از او دور گشته‌اند؟

از این رو جا دارد که بنده در چنین روزی با ادب و آیین و توسلی درخور، برای جبران کوتاهی‌هایی که در این ماه کرده، خسارت‌هایی که دیده و کرامت‌هایی که از دست داده، همه همت و توانش را به کار گیرد تا به یمن کرامت این روز و بزرگواری صاحبان معصوم بتواند آنچه را از دست داده، به دست آورد و به رستگاری برسد.

امام زمان (علیه السلام) و سرانجام یهود

یکی از دشمنان خطرناک حضرت مهدی(ع) و یارانش، یهود است؛ خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید: «همانا شدیدترین مردم، در دشمنی با آنان که ایمان آورده‌اند، یهودیان و مشرکان هستند».[1]

حکایت رابطه ما و امام زمانمان

امام باقر (علیه السلام) می‌فرمایند: «هر کس دوست دارد، که میان او و خدا پرده‌ای نباشد تا خدا را ببیند و خدا نیز به او نظر کند باید آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را دوست داشته باشد و از دشمنان آنان دوری گزیند و امامت آن‌ها را بپذیرد پس اگر چنین کند خدا بر وی نگریسته و او خدا را دیدار می‌کند» (بحارالانوار، ج 27، ص 51).
اکنون این سؤال مطرح می‌شود: ما که در زمان غیبت یوسف زهرا (علیه سلام) به سر می‌بریم و ادعای دوستی با امام زمان را داریم آیا واقعاً امام زمان را دوست داریم یا دوستی و توسل ما به وجود آن نازنین به ­خاطر دوست داشتن خودمان و حل مشکلاتمان می‌باشد؟

چهار دلیلی که امام زمان برای غیبتش به علی‌بن مهزیار گفت

علی ابن مهزیار 19 بار به شوق دیدار امام زمان (عج) پیاده به حج رفت. برای بار بیستم اجازه دیدار یافت. علی بن مهزیار نقل می‌کند با دلی شکسته دیدار روی حضرت را از خدا خواستم.

ناگهان جوانی دست روی شانه‌ام گذاشت و گفت چه می‌خواهی؛ علی بن مهزیار گفت: به دنبال امام محجوبم(غائب از نظر) هستم. جوان ناراحت شد و گفت: علی بن مهزیار، نگو امام محجوب؛ امام بین شماست و این عمل سوء شماست که بین امام و شما فاصله انداخته است.

صیحه آسمانی در ماه رمضان

معنای صیحه

صدا کردن بلند را صیحه گویند.^[۱] در اصطلاح، یکی از علائم حتمی ظهور حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف که مقارن با ظهور می‌­باشد مسئله صیحه آسمانی است. همان طور که در روایت آمده است: قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ علیه السلام یَقُولُ: …وَالنِّدَاءُ مِنَ الْمَحْتُوم‏…^[۲]

محمد ابن علی حلبی می­‌گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که صیحه و ندای آسمانی از حتمیات است.

امام زمان (ع) صاحب شب قدر

چنان‌که از آیات سوره‌ی قدر بر می‌آید، در هر سال شبی است که ارزش و قدر و فضیلت آن از هزار ماه برتر است. در این شب فرشتگان به همراه بزرگ خویش ـ روح ـ فرود می‌آیند و هر امر، فرمان و تقدیری را که از سوی خدا معین شده است، به نزد ولی مطلق زمان می‌آورند و به او تسلیم می‌کنند. این واقعیت همواره بوده است و خواهد بود. این شب در روزگار پیامبر اکرم(ص) بوده است و پس از ایشان نیز این شب صاحبانی دارد.(1)