امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، به یک معنا همه جا حاضر هست. مگر ما همه جا نمی گوییم: السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ[] السلام علیک یعنی حضور السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ[] اگر غایب هست چرا به حضور خطاب می کنیم .امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف همه جا هست شعاع وجودش همه جا را پر کرد است.
آقا شیخ جواد کربلایی، روی منبر این حدیث را می فرمودند: یک کسی، به امام صادق علیه السلام (ازاصحاب خاص بود)عرض کرد: آقا من می خواهم در حق شما معرفت پیدا بکنم
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:
مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی مثال خوبی زده است
که یک زنی دارای پسری می‌شود و شوهرش مرحوم می‌شود.
پیش خودش گفته بود که وسایل نان و آب را شوهرم برایم گذارده است.
با این پسر زندگی می‌کنم. وقت پیری هم او بزرگ شده است و عزیز و انیس من است.
بچه شش هفت ساله شده بود.
یک روز این زن از خانه رفت بیرون. دید پسرش در میان بچه‌ها از همه ضعیف‌تر است.
بچه‌های کوچک‌تر از او وی را به زمین می‌زنند. این زن خیلی غصه‌دار شد.
آمد فکر کرد دید این بچه بابا ندارد. پدر‌ها می‌آیند بچه‌هایشان را می‌برند و این پسر می‌بیند.
فکر کرد که چه کند. یک نقاش آورد و گفت:
عکس یک جوان رشید را بکشد و برای او نشان و شمشیری بگذارد
. نقاش عکس را کشید. آن را قاب کرد و روی دیوار نصب نمود و پرده‌ای روی آن کشید.
فردا که بچه خواست از خانه بیرون رود گفت: می خواهی پدرت را ببینی؟
گفت: بله. پرده را کم کم کنار زد. این بچه چشمش را به عکس دوخت.
همان طور که نگاه می کرد دید بازوی بزرگی دارد.
یک تکان به بازوهایش داد. نگاهی به ابرو و صورت پدرش کرد،
چهره‌اش باز شد. نگاهی به سینه او کرد و سینه را جلو داد.
مادر گفت:هر وقت کسی با پدرت کشتی می گرفت
پدرت پای او را می‌گرفت و به پشت بام می‌انداخت.
بعد از این او قوت و قدرت گرفت.
وقتی از خانه بیرون می‌آمد بچه‌ها جرات نمی‌کردند نزدیک او بروند.
کسی که یاد ولی خدا و عزیز خدا می‌کند، قوی می‌شود.
شما هم غصه‌دار نباشید چون صاحب دارید.
خدا و پیامبر(ص) و امام‌ها(ع) صاحب شما هستند.
در پیشامدها واضطراب‌ها شکست نخورید.
صاحب ما همه ما را یاد می‌کند. ما را رها نمی‌کند.
انسان که یاد امام زمان(عج) کند، این طور می‌شود.
میرزا جواد آقا برای غیبت حضرت حجت(ع) این مثل را زد که مردم سرشکسته نباشند.
بدانند صاحبی دارند.
📚کتاب طوبی محبت – ص 108
مرحوم آیت الله میلانی(ره) از مراجع بزرگ در مشهد بودند. مرحوم علامه طباطبایی معتقد بودند در آن زمان، ایشان اعلم است.
یکی از ویژگی‌های آیت الله میلانی این بود که نسبت به امام زمان(عج) علاقه و ارادت خاص داشتند.
از آیت الله میلانی (ره) سؤال کردند: انتظار و دعا برای امام زمان(عج) چه حکمی دارد؟
مرحوم استاد علامه طباطبایی تابستان ها به مشهد مشرف می شدند، و معمولشان این بود که پنجشنبه ها و جمعه ها از ساعت 9 تا 11 می نشستند، و مردم به دیدنشان می رفتند. هرکس هر سؤالی داشت می پرسید، و جواب می شنید، و البته گاهی با لهجه ای شیرین می فرمود: نَمی دانم.
در یکی از این روزها خدمتشان بودم. دیگران هم بودند. کسی گفت که امام زمان علیه السلام را به هیچ وجه نمی توان ملاقات کرد. ایشان چیزی نفرمود. چند دقیقه ای مجلس به سکوت گذشت. بعد ایشان شروع به صحبت کردند، و گفتند: مشایخ ما می فرمودند: آیت الله میرزا ابوالقاسم قمی به عتبات مشرف شده بود. ناگزیر دید و بازدید انجام می شد. آیت الله سید محمد مهدی بحرالعلوم که مرجعیت درس و تدریس نجف را به عهده داشت، به دیدن ایشان آمد. چند روزی گذشت. میرزا می خواست به بازدید ایشان بیاید. وقتی را انتخاب کرد که در محضر ایشان کمتر کسی باشد. در این مجلس بعد از گفتگوها و تعارفات رسمی میرزا به ایشان گفت: آقا مراتب و مقامات معنوی شما قابل انکار نیست، و اخبار آن عالم گیر است بنابراین شما چیزی را انکار نکنید. فقط برای ما بفرمایید که چطور شد؟ کی شد؟ چه جور شد که شما به این مقامات رسیدید؟
به گزارش مشرق، حجت‌الاسلام موسوی مطلق در صفحه مجازی خود با اشاره به خاطره‌ای از یکی از اساتیدش و دعایی که سیدحسن نصرالله توصیه کرده بود، دعایی با دست خط سیدحسن نصرالله منتشر کرده است که برخی از علما و عرفا در مواقع سختی‌ها به خواندن آن توصیه کرده‌اند. متن نوشته حجت الاسلام موسوی مطلق را در ادامه می‌خوانید
حجةالاسلام مهدوی بیات:
خدا رحمت کند شهید عراقی و یکی از شخصیتهای سیاسی خوب امروز که متأسفانه نمی‌توانیم اسم ببریم، می‌گویند وقتی امام در ابتدای نهضت اولین اعلامیه سیاسی خود را داد، (خوب ما در حد فهم خودمان درک می‌کردیم، نمی‌دانستیم روح خدا کجا را دارد میزند) گفتیم خوب مردم ایران در فقر و بدبختی و استکبار این طاغوت هستند و امام می‌خواهد این ایران را به آرامش و رفاه برساند.
امام خمینی(رحمت اللّه علیه) می‌فرمایند:
برداشت‌هایی که از انتظار فرج شده است؛ بعضی‌اش را من عرض می‌کنم.
بعضی‌ها انتظار فرج را به این می‌دانند که در مسجد، در حسینیه، در منزل بنشینند و دعا کنند و فرج امام زمان ـ سلام الله علیه ـ را از خدا بخواهند.
15 اردیبهشت، روز بزرگداشت شیخ صدوق(ره):
هزار و صد و اندی سال پیش، از شهر قم نامه‌ای به حسین بن روح، یکی از نواب خاص امام زمان(عج) رسید. این نامه، تنها یک آرزو داشت؛ آرزوی فرزند برای مردی که بیش از پنجاه سال زیسته بود و پدر نشده بود. پاسخ امام عصر(عج) به این نامه، نه تنها چشمان پیر مرد را که چشمان شهر را نمناک کرد:
برخی از اوصاف مالک اشتر که امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام درباره ایشان فرمودند و با همین اوصاف والاست که در موقع ظهور حضرت ولی عصر لیاقت رجعت را پیدا میکنند و در رکاب حضرت نیز می‌جنگد:
1- در روزهای ترسناک و ایام خطر به خواب نمی‌رود و هوشیار است.
2- از دشمنان به هنگام بیم و هراس نمی‌ترسد و فرار نمی‌کند.
3- او شمشیری از شمشیرهای خداست که تیزی و برندگی آن کند نمی‌شود.
